Łapa. Wąchacz. Ten, który złamał rodzinną tradycję, trafiając do Gryffindoru zamiast Slytherinu. Syriusz pochodzi ze starego rodu kultywującego magicznym tradycjom oraz zasadzie czystości krwi, ale do niego te wartości zdają się zupełnie nie przemawiać. Zaprzyjaźniony z Remusem, Jamesem oraz Peterem, uwielbia żarty, co w połączeniu z iście diabelską inteligencją oraz popularnością, jaką zdobył z Potterem na przestrzeni lat, często prowadzi do sytuacji, w których grono pedagogiczne może tylko pokręcić głowami i westchnąć nad takim marnowaniem młodego talentu.

Lunatyk. Jeden z czwórki Huncwotów. W dzieciństwie ugryziony przez Fenrira Greybacka do czasów nauki w Hogwarcie wiódł życie wyrzutka, którego rodzice mniej lub bardziej ukrywali przed światem, obawiając się odkrycia jego przykrej tajemnicy. Mimo zaprzyjaźnienia się z Jamesem, Syriuszem i Peterem, wciąż pozostaje jedną z bardziej wycofanych osobowości w Szkole Magii i Czarodziejstwa, zdecydowanie woląc unikać zainteresowania ze strony osób trzecich. Niezwykle zdolny czarodziej, to on jest hamulcem grupy, gdy plany Pottera i Blacka zaczynają przybierać zbyt nieobliczalne kształty.

Glizdogon. Nikt nie jest do końca pewny, jak to się stało, że zaprzyjaźnił się z Remusem, Syriuszem oraz Jamesem, tych dwóch ostatnich stawiając niejako na piedestale przeznaczonym dla osobistych idoli. Fatalny w kwestii zaklęć czysto pojedynkowych, posiadał jednak wystarczający talent, by zostać animagiem i wraz z resztą Huncwotów opuszczać teren szkoły, gdy przychodzi pełnia. Cichy chłopak, który wyraźnie ożywia się tylko w towarzystwie przyjaciół. Wciąż próbuje odnaleźć siebie i swoje miejsce.

Rogacz. Ten nieco zbyt dumny i nieco zbyt arogancki Huncwot, któremu raz w miesiącu wyrastają jelenie rogi. Zdolny w kwestii opanowania miotły, przy zaliczaniu kolejnych przedmiotów szkolnych zwykle miewa więcej szczęścia niż rozumu, nie przywiązując zbyt wielkiej wagi do nauki. Ma tendencje do niekoniecznie bezpiecznych żartów, znęcania się nad Severusem Snapem oraz wzdychania do Lily Evans, w której podkochuje się od piątej klasy.

Ta poważna nad wiek i rozsądna Gryfonka. Swoich przyjaciół potrafi bronić jak prawdziwa lwica, nigdy nie pozwala też, by ci którzy potrzebują pomocy, pozostali sami. Zdolna w dziedzinie eliksirów, wesoła i pełna życia dziewczyna. Posiada naturalny urok osobisty przyciągający do niej ludzi.

Przyjaciółka Lily Evans, podobnie jak i ona nie potrafi zgodzić się na żaden objaw niesprawiedliwości w traktowaniu bezbronnych. Diablo zdolna oraz inteligentna dziewczyna. Choć nie wydaje się tak przystępna jak Lily, chętnie pomoże każdemu, kto o to poprosi.

Niezwykle związany z siostrą Amelią, dużo bardziej od niej leniwy w kwestii nauki, jest jednak na tyle utalentowany, że informacje same zdają się zostawać u niego w głowie. Wesoły, chętny do żartów, uwielbia magiczne stworzenia, w szczególności hogwarckie skrzaty domowe.

Ze swoim pędem do wiedzy ubolewa, że nie została przydzielona do Ravenclawu, ale stara się dumnie nosić żółte szaty. To ona zawsze przypomina Edgarowi o nauce, pilnuje jego notatek oraz pożycza własne, nie chcąc by opuścił się z ocenami. W kontaktach towarzyskich jest nieco sztywna, nie do końca wie, jak poprowadzić swobodną rozmowę z kimś, kogo dobrze nie zna.

Egzemplarz wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju – samą swoją egzystencję Gilderoy uważa za powód do bycia uwielbianym oraz podziwianym. Niezwykle zależy mu na rozgłosie oraz pochlebstwach i w ogóle tego nie kryje, choć naturalny, chłopięcy urok osobisty sprawia, że jest lubiany. Przez grono pedagogiczne uważany za ponadprzeciętnie inteligentnego, choć mało ambitnego. Zawsze szuka okazji do tego, by znaleźć się w centrum uwagi i zebrać oklaski – na przykład na jedne z Walentynek wysłał do siebie 800 sów, co spowodowało odwołaniem śniadania. Każdemu, kto chce go słuchać, powtarza, że przed ukończeniem szkoły stworzy Kamień Filozoficzny, zostanie kapitanem Angielskiej drużyny quidditcha i poprowadzi ją do zwycięstwa w Mistrzostwach Świata, a także zostanie najmłodszym w historii Ministrem Magii. Na razie nie poczynił żadnych widocznych kroków w kierunku spełnienia tych planów poza dostaniem się do domowej drużyny quidditcha.

Zaniedbywany przez ojca, którego pochłania praca w Ministerstwie Magii, Barty od zawsze wychowywany był głównie przez matkę. Najprawdopodobniej nie wykazuje wobec niej takiej wdzięczności jak powinien, skupiony jest bardziej na nienawiści względem Croucha Seniora, choć wciąż stara się spełniać jego oczekiwania. Przebiegły oraz błyskotliwy, doskonale potrafi manipulować otaczającymi go ludźmi. Idee Voldemorta przypadły mu do gustu.

Gnębiony i wyśmiewany przez dużą część szkolnej społeczności ze względu na swoje nieobycie w kontaktach towarzyskich oraz niechęć do tychże. Snape nawet nie próbuje dać się lubić, zdecydowanie bardziej skupiony na pochłanianiu kolejnych tomów związanych z eliksirami, które wydają się być czymś więcej niż tylko jego pasją. Do niedawna przyjaźnił się z Lily Evans – wszystko skończyło się, gdy w przypływie gniewu nazwał ją szlamą, choć wciąż jest w niej zakochany. Ze wzajemnością nienawidzi Jamesa Pottera.

Młodszy brat Syriusza Blacka, w przeciwieństwie do którego w pełni hołduje rodowym tradycjom oraz zasadzie czystości krwi. Chłopak wyraźnie faworyzowany przez rodziców i resztę rodziny, swoje zainteresowania i talenty poświęca quidditchowi oraz eliksirom. Zafascynowany działalnością Voldemorta, uważa, że jest on kluczem do wyzwolenia nacji czarodziejów spod kanonu sztywnych zasad mających za wszelką cenę ukrywać ich przed mugolami.

Brat bliźniak Alecto, chłopak który przestrzega zasad tylko tam, gdzie konsekwencje mogłyby być dla niego niewygodne. Głęboko zainteresowany czarną magią oraz jej praktycznymi zastosowaniami, nie należy do najbystrzejszych uczniów w przedmiotach typowo szkolnych. Często umykają mu oczywistości ludzkiego zachowania, co prowadzi do wielu frustracji. W połączeniu z problemami z gniewem, Amycus potrafi być niezwykle mściwą żmiją.

Podobnie jak bliźniak niewiele robi sobie z zasad, przestrzegając je na poziomie niezbędnego minimum, które pozwala pozostać w murach Hogwartu. Uważa mugoli i mugolaków za niewiele warte robactwo, przedmiot eksterminacji, jakiej z chęcią by się podjęła. Zainteresowana metodami tortur, wykazuje w tym kierunku niezwykłą kreatywność.

Jedyny spadkobierca rody Malfoyów, człowiek ambitny i potrafiący okręcić sobie innych dookoła palca. Lucjusz należy do fanatyków zasady zachowania czystości krwi, nie unikając słowa szlama. To człowiek, który nie kryje się ze swoją pogardą wobec wszystkiego, co uważa za gorsze, choć jego naturalne przywódcze predyspozycje pozwoliły mu szybko osiągnąć wysoką pozycję w Ministerstwie Magii. Jeden z popleczników Czarnego Pana.

Narzeczona Lucjusza Malfoy'a – choć ich małżeństwo zostało zaaranżowane, Narcyza darzy przyszłego męża niewątpliwym uczuciem. Wychowywana w ideałach czystości krwi przyjęła je jako własne, nie kwestionując żadnego z wpajanych jej poglądów. Dla swoich bliskich zrobiłaby wiele, często wykazuje troskę o ich los i dobrobyt. Choć zgadza się z poglądami Voldemorta, nie chce oficjalnie zostać Śmierciożercą.

Starsza siostra Narcyzy, fanatyczna wyznawczyni Czarnego Pana, którego kocha ponad wszystko. Podobnie jak i wszyscy Śmierciożercy nienawidzi osób posiadających brudną krew. Głęboko zainteresowana czarną magią, jej ulubionym zaklęciem jest klątwa Cruciatus, a w łamaniu ogólnie przyjętych zasad życia społecznego czy zwykłej przyzwoitości nie widzi nic zdrożnego. Rudolfa Lestrange poślubiła tylko po to, by spełnić rodowe oczekiwania.

Dużo spokojniejszy i wykazujący większy stopień ucywilizowania niż żona Bellatrix, ale podobnie jak ona z przyjemnością służy ideom Voldemorta. Niedalekie od prawdy będzie nazwanie go subtelnym, choć w momentach, w których może popuścić hamulcom społeczeństwa, Rudolf pokazuje swoją prawdziwą, okrutną twarz.

Uważa, że jego życiowym powołaniem jest przemienić w wilkołaki jak największą liczbę osób i stworzyć dostatecznie liczną armię, by rzucić na kolana społeczeństwo czarodziejów. Służy Czarnemu Panu tylko dlatego, że ma w ten sposób większe możliwości zarażania wilkołactwem, ale oficjalnie nie jest Śmierciożercą. Wybitnie okrutny i mściwy, jego ulubionymi ofiarami są dzieci.

Jeden z niewielu czarodziejów zafascynowany mugolską kulturą i wynalazkami. W żadnym razie nie uważa osób nieposiadających talentów magicznych za gorszych, jego cichym marzeniem jest przekonać społeczność, w której żyje, by dostrzegli, że mugolski spryt oraz odnajdywanie sposobów na radzenie sobie bez magii są po prostu fantastyczne. Swoją żonę Molly poznał w szkole. Bardzo wesoły, pogodny człowiek, który nie potrzebuje wiele, by uważać swoje życie za dobre.

Niezwykle ciepła i tolerancyjna kobieta, rodzina i jej bezpieczeństwo są dla niej najwyższymi wartościami. Choć jest całkiem zdolną czarownicą, nie garnie się do wspinania po szczeblach kariery znacznie bardziej zainteresowana prowadzeniem domu i opieką nad małym Percym.

Stanowcza, nieugięta, sprawiedliwa – taka jest Minerwa McGonagall. Kobieta o solidnym kręgosłupie moralnym, nie tolerująca fałszu i obłudy, na milę wyczuje, gdy ktoś kłamie, lub zwyczajnie konfabuluje. Opiekuńcza dla tych, którzy tego potrzebują, potrafi dostrzegać rzeczy, które innym umykają.

Okrąglutki, bardzo wesoły mistrz eliksirów, który lubi zbierać światłe, ambitne umysły do swojej kol... Do Klubu Ślimaka. Tak. Elitarnej grupy młodych ludzi, z których każdy w jakiś sposób zwrócił na siebie uwagę Horacego. Poza tym jest to czarodziej dosyć tchórzliwy, uwielbiający poklask i wszystko, co wyjątkowe. Posiada wyraźną słabość do kandyzowanych ananasów.

Człowiek może i mały wzrostem dzięki przodkom, ale wielki sercem i duchem. W czasach szkolnej kariery był hogwarckim mistrzem pojedynków. Od zawsze zainteresowany zaklęciami, to właśnie im poświęcił (i wciąż poświęca) lwią część swojego czasu. Łatwo się ekscytuje i często zapomina, że nie jest w stanie unieść tyle, ile normalny czarodziej, co prowadzi do najróżniejszych upadków.

Wielu nie chce wierzyć, gdy dowiadują się, że Madame Hooch za czasów młodości nosiła żółte szaty Hufflepuffu – jak to, stanowczość, surowość i ostry język w domu borsuka? A jednak. Rolanda to idealny przykład, że nie każdemu Puchonowi na imię Ziemniak. Pani Hooch od zawsze niezwykle ceniła sobie uczciwość. Po ukończeniu szkoły uzyskała kwalifikacje sędziowskie.

Dawna wychowanka Domu Borsuka, już w dzieciństwie wykazywała duże zainteresowanie roślinami – być może wzięło się ono stąd, że Pomona miała kiedyś ogromne problemy z nieśmiałością. To ciepła kobieta, która jeśli wierzyć świadkom, zwykle pachnie mokrą ziemią. Wieloletnia przyjaciółka Minerwy McGonagall.