Jak na przedstawiciela płci męskiej jest dosyć wysoki, a dowodem na to jest wzrost przy czym mierzy sobie 197cm. Ponadto waży on 70 kg. Jest dobrze zbudowany, to prawda, acz przy takim wzroście wygląda dosyć chuderlawo. Oczy ma błękitne, choć on sam uważa jakoby są one niezidentyfikowane. Bujne i gęste włosy koloru czarnego, nazbyt chaotycznie się jednak układające na jego głowie. Na dodatek w ogóle nie trudzi się nawet od czasu do czasu uczesać. Jeżeli nie ma na sobie stroju czarodzieja Hogwartu w barwach Ravenclawu, wtem jego preferowanym ubiorem są proste, jednolite koszulki łączone w parze z jasnymi, niebieskimi dżinsami. Co do butów to zwykle wybiera sportowe obuwie. Rzadko kiedy pojawia się w koszuli w kratkę czy bardziej uroczyście, acz okazji miał niewiele do strojenia się trochę okazalej niż zazwyczaj. Wyróżnia się piegami, które rozciągały się od policzka, przez nos, do drugiego policzka. Na twarzy najczęściej gości ponury wyraz twarzy, a głowę zwiesza w dół i patrzy pod nogi. Oczywiście nie jest z kamienia i stać go na inne mimiki twarzy. Głównie jednak pierwsze wrażenie wywiera właśnie w ten oto sposób.

Cadmus jest osobą opanowaną i bardzo skromną. To z kolei idzie w parze z brakiem pewności w siebie oraz we własne możliwości. Nie przeszkadza mu to jednak iść naprzód przed siebie, choć nigdy nie przyzna przed sobą lub drugą osobą, iż to właśnie jemu w czymś przypadają zasługi. Jeśli potrafi pomóc drugiemu czarodziejowi, wnet poda mu bądź jej pomocną dłoń i niekiedy zaskoczy swoją hojnością. Jakkolwiek by nie wyglądał tak w rzeczywistości wrażliwy i uczuciowy z niego jegomość. Działa to również w drugą stronę, wyrządzone bowiem krzywdy ku niemu pamięta dłużej, a po przekroczeniu pewnych granic staje się niemiły. Wiadome jest, iż w sytuacjach wymagających podjęcia innych kroków lub zupełnie nowych człowiek reaguje dosyć nieszablonowo. Nie jest inaczej i w przypadku Cadmusa, choć po okiełznaniu emocji postara się zachować zimną krew i w miarę możliwości oceni sytuację, jak i przystąpi do odpowiednich według niego działań. Potrafi bardzo mocno się skupić na danej czynności, przez co szybko traci kontakt z rzeczywistością. Często popada w zamyślenia i chodzi z głową w chmurach do tego stopnia, iż zdarza mu się nie powiedzieć 'cześć' do znanej mu osoby, która właśnie nadchodziłaby z naprzeciwka. Zdecydowanie nie jest typem przewodnika ani materiałem na lidera drużyny. Mimo to jest osobą tolerancyjną i nie ocenia przysłowiowej książki po okładce. Woli trzymać się z boku i odwalić swoje zadanie. Bywa również... zabawny. Tyle że owa zabawność podlega już pod jurysdykcję osób będących świadkiem wpadek, wypadków oraz niechybnym rzuceniem nieodpowiednich i niecenzurowanych słów. Wyróżnia się kreatywnością zarówno przy rysowaniu szkiców, co jednocześnie jest jego ulubionym hobby, jak i przy warzeniu mikstur. Chciałby kiedyś sam przygotować swój własny eliksir, choć przed nim jeszcze długa droga, ale z determinacją podchodzi do tematu.

Warunki, w jakich przyszło mu się wychowywać za młodu, były co najmniej dogodne. Urodził się w rodzinie dobrze stojącej finansowo, mieszkającej na obrzeżach miasta Edynburgu w domu gdzie mało czego brakowało. Jest owocem związku Terry'ego oraz Josephine Bryce. Jako drugi najmłodszy członek rodziny pośród licznego rodzeństwa był najcichszym i jednocześnie najbardziej dręczonym dzieckiem. Na szczęście miał na kim polegać, gdyż starszy jego brat Tim potrafił zdrowo wyprowadzić w przeciwną stronę swoje argumenty w postaci fangi w nos. Później była Anabelle, o dwa lata młodsza od Tima, lecz w wieku nastoletnim uważana była za atrakcyjną. Rzecz jasna był on, Cadmus, ale i najmłodszy członek rodziny i jednocześnie oczko w głowie mamy i taty — Geoffrey.
Jeszcze zanim zaczął swoją edukację w Hogwarcie, a miał krótkie wprowadzenie do magii zafundowanej mu przez swoich rodziców, a i niekiedy ze strony rodzeństwa, ilekroć wracali do domu na wakacje. W oczach miał iskry, kiedy słuchał uważnie o świecie magii potencjalnie czekający na niego, o drzwiach, które stały przed nim otworem. Uwielbiał również słuchać opowieści lub bajki na kolanach swojego ojca, acz zmieniło się to niebawem diametralnie kiedy... umarł. W istocie nie tyle umarł ile zginął z rąk mugolskiego przestępcy, który znienacka wyskoczył na niego i zatopił w nim ostrze. Był nawet świadkiem tej zbrodni. Morderca zauważył małego podglądacza, acz na szczęście małemu Cadmusowi udało się uciec i z płaczem oraz krzykiem podniósł alarm na cały dom. Sprawca został ujęty, a ojciec pochowany. Wszystko to stało się parę dni przed rozpoczęciem swojego pierwszego roku w szkole magii, a dzień po wybraniu, a raczej zostaniu wybranym przez różdżkę na właściciela.
Lata minęły, a w owej chwili nadal do końca nie może zrozumieć, dlaczego spotkało to akurat jego ojca. Musiał przyznać, iż żywił małą niechęć do mugoli, acz nie szufladkował osób, jak co to niektórzy mieli w zwyczaju. Śmierć ojca wstrząsnęła nim i tylko po upływie paru miesięcy zdołał wtedy wrócić na ziemię i pogodzić się z tym. Sytuacja w domu niewiele się zmieniła, aczkolwiek nagromadziło się w nim więcej niemiłych wspomnień, aniżeli tych dobrych. Mimo wszystko to jedyny dom, jaki ma.

♦ Uwielbia zimę, a już na pewno siedząc i grzejąc się przy ciepłym ognisku lub kominku,
♦Ma słabość do kremowego piwa,
♦Uwielbia oglądać pojedynki oraz mecze Quidditcha,
♦Zapach ziół i mikstur go uspokaja,
♦Boi się pająków oraz ciemności,
♦Jest w najlepszym nastroju, gdy pada, ale nie lubi być wtedy na zewnątrz,
♦Szuka swojej drugiej połówki, a przy tym potrafi okazać się być bardzo romantyczny, nieśmiały jak i zazdrosny,
♦Uwielbia jeść, a najchętniej mięso i wszelkiej maści słodycze,
♦Unika magicznych fasolek Bertiego Botta, gdyż niemal zawsze wylosuje coś... niesmacznego,
♦Poza magią i eliksirami chciałby nauczyć się gotować,
♦Będąc zbyt długo w ciemności bez żadnego źródła światła potrafi wpaść w panikę, a ryzykiem jest też, iż zacznie w pewnym momencie tracić poczytalność,
♦Jedyną niemagiczną czynnością, którą robi nad wyraz dobrze jest szkicowanie otoczenia lub osób, lecz owe dzieła pozbawione są kolorów.