♦ Rhys zdecydowanie nie zachwyca wzrostem - plasuje się raczej w bezpiecznym, średnim przedziale ze swoim 176cm w metryce,
♦ Raczej szupły, z mięśniami zarysowanymi tu i ówdzie, wypracowanymi głównie dzięki regularnym treningom quidditcha,
♦ Ubiera się przede wszystkim porządnie i elegancko - jego krawat zawsze jest schludnie zawiązany, rękawy równo podwinięte, a najmniejsza plamka natychmiast usuwana. Jedyny moment, gdy przestaje przejmować się ubiorem to trening, mecz lub moment spędzany w zagrodzie jakiegoś zwierzęcia,
♦ Posiada burzę ciemnobrązowych włosów, z której opanowaniem miewa problemy i nie lubi, gdy się ich dotyka,
♦ W twarzy o rysach, które z wiekiem stają się coraz ostrzejsze, najbardziej zwracają uwagę niebieskie oczy - nie wodniste, nie o kolorze bliżej niedookreślonym. Niebieskie jak czyste niebo,
♦ Szczupłe, ale wyraźnie męskie dłonie ma zawsze ciepłe, nawet jeśli w zimie biega po dworze bez rękawiczek.

Ten typ uroczego cwaniaka, którego nie sposób nie lubić. Choć posiada ogromne skłonności do psot i wszystkiego, co choćby dotyka znamion łobuziarstwa, z pomocą uroku osobistego potrafi się wykręcić z niemal każdych kłopotów, jakie na siebie ściągnie – niczym prawdziwa, śliska żmijka. Wbrew pozorom zwykle nie ma złych zamiarów, a wszelkie przytyki czy złośliwe komentarze traktuje raczej jako sposoby na okazanie sympatii. Jak nietrudno się domyślić, zwykle jest to opacznie interpretowane, a sam Rhys szufladkowany w przegródce zarezerwowanej dla nadętych i wrednych dupków. Młody Vane to chłopak niezwykle bystry i ambitny, ale niekoniecznie w tych dziedzinach, których życzyłaby sobie jego rodzina i przekazywane w niej wieloletnie tradycje. Posiada naturalny talent do eliksirowarstwa i nigdy nie miał problemów z zaliczaniem tego przedmiotu na powyżej oczekiwań, ale dużo bardziej interesują go takie sprawy jak np. cykl rozrodczy szczuroszczetów, czemu oczy lunaball są takie wielkie, albo dlaczego kuguchary lubią sikać na wycieraczki?  Co do tego ostatniego nie jest pewien, czy to prawda, tak słyszał od kolegi, ale kiedyś zamierza wiedzieć wszystko, co tylko związane z tematem magicznych stworzeń i założyć zoo, w którym czarodzieje z całego świata mogliby oglądać nieznane dotąd zwierzęta. Ten uroczy łobuziak posiada również drugą twarz – tę cichszą, jakby skromniejszą, posiadającą w sobie ogromne pokłady lojalności wobec rodziny, za którą skoczyłby w ogień. Choć to tylko w ostateczności, najpierw szukałby sposobu, żeby tenże ogień ugasić. Nie odsłania się przed byle kim doskonale zdając sobie sprawę z ludzkich ułomności i próżnie uważając, że jest gdzieś ponad nimi.

W życiorysie Rhysa nie sposób szukać dramatycznych zwrotów akcji czy wybuchów - bo więcej niż kilka pościgów (za zniczem) na pewno by się znalazło. Urodzony w rodzinie Vane'ów od samego początku stał na wygranej pozycji. W końcu kto nie chciałby być częścią poważanego, czystokrwistego rodu, w którego drzewie genealogicznym aż gęsto od wybitnych czarownic i czarodziejów? Oczywiście wiecznie ustawiało to poprzeczkę wyżej niż reszcie społeczeństwa, ale z natury ambitnemu i inteligentnemu chłopakowi nigdy to nie przeszkadzało. Co więcej, Rhys od najmłodszych chciał być najsławniejszym z Vane'ów - i to niekoniecznie w dziedzinie eliksirów. Mimo bycia jedynakiem, chłopak nigdy nie tęsknił za posiadaniem rodzeństwa. W gruncie rzeczy Jasmine, córka ojcowskiego brata, w pewnym sensie mogłaby być uważana za jego małą siostrzyczkę. Od małego darli koty, z biegiem lat coraz mocniej i intensywniej, ale powiedzenie kto się czubi, ten się lubi idealnie oddawałoby ich stosunek do siebie, wyjąwszy ewentualne podteksty. Mimo naturalnego talentu do eliksirowarstwa i dużych oczekiwań dziadka oraz ojca w tej dziedzinie, Rhys zaskoczył wszystkich, oświadczając, że nie chce przejmować rodzinnej schedy i posiada własne marzenia - założenie magicznego zoo to w końcu nie dala wyzwanie! Przez pewien czas rozważał też profesjonalną karierę w quidditchu, ale księgi, ryciny i odwiedziny w zagrodach odsunęły te rozważania na dalszy plan. Nigdy nie przeżył żadnej większej tragedii poza okazjonalnym pogrzebem dalszego członka rodziny, do szkoły poszedł bez większych oporów. Uczy się tak, by z każdego przedmiotu być przynajmniej nieco powyżej średniej, szczególnie przykładając się tylko do kilku. Dopóki wojna nie puka bezpośrednio do jego drzwi, Rhys nie zastanawia się zbyt intensywnie nad tym, kogo popiera lub nie - on chciałby mieć po prostu święty spokój, by realizować swoje cele.

♦ Swoją pierwszą miotłę złamał, gdy miał 6 lat - wleciał nią w ścianę domu, próbując złapać przelatującego ptaka, 
♦ Ma uczulenie na dynię,
♦ Odkąd wymyślił sobie, że założy magiczne zoo, odkłada pieniądze na ten cel do słoika trzymanego pod łóżkiem - biorąc pod uwagę, że nie lubi prosić rodziców o złoto na sprzęt do quidditcha, fundusz ten wygląda cokolwiek marnie,
♦ Lubi chłopców. Ale to tajemnica, o której wie tylko najbliższa kuzynka, Jasmine, przed rodzicami, resztą rodziny i kolegami wciąż sprytnie udaje,
♦ Dyskusje odnośnie czystości krwi nie interesują go tak bardzo, jak zapewne mogliby niektórzy myśleć, zwykle jeśli ktoś zapyta o jego opinię, albo wzruszy ramionami, albo dla świętego spokoju powie, że tak, czystość krwi przede wszystkim - co nie znaczy, że nie jest dumny ze swojego pochodzenia,
♦ Jego amortencja pachnie jak masa krówkowa, kawa i męskie perfumy.