Pomieszczenie wiecznie przesycone zapachem kurzu i starego pergaminu, to bardziej miejsce na drzemkę niż aktywne tworzenie notatek. Ławki są tu wiecznie ustawione w przepisowe rządki, nie ma najmniejszej możliwości, by rutyna ta została w jakiś sposób zmieniona. Ściany pamiętają setki wykładów przeprowadzanych monotonnym, sennym głosem profesora i westchnień torturowanych przez niego uczniów.