Pomieszczenie, z którego istnienia nie wszyscy zdają sobie sprawę. Umiejscowione nieco na uboczu, jest rajem dla moli książkowych - pełne najróżniejszych puf, pufek, kanap, foteli czy siedzisk podobnym hamakom zwisającym z sufitu, nie posiada jednak ani jednego pulpitu, przy jakim możnaby odrobić zadanie domowe. Wytłumiona zaklęciami, pełna łagodnego światła to sala, w której czyta się dla przyjemności a nie dlatego, że wymaga tego zadany przez profesora esej. Pani Pince prawie w ogóle tu nie zagląda, zdecydowanie bardziej zajęta urwipołciami w głównej części biblioteki.