Chorbotek
Magiczne stworzenie, wyglądem przypominające mięsistego, różowego grzyba porośniętego rzadką, sztywną szczeciną. Wywodzi się ze Skandynawii, ale obecnie spotykany jest w całej północnej Europie. Bardzo szybko się rozmnaża, w kilka dni potrafi pokryć średnich rozmiarów ogród. W poszukiwaniu swoich ulubionych dżdżownic, wciska w ziemię muskularne macki. Chorbotek jest ulubionym przysmakiem gnomów ogrodowych. Sok z Chorbotka wykorzystywany jest jako składnik wielu eliksirów.

Gumochłon
Przypominające grube, brązowe glisty stworzenia, długości do dziesięciu cali, prawie wcale się nie poruszające. Żyją w mokrych rowach. Ich ulubionym pożywieniem jest sałata, ale mogą się żywić prawie wszystkimi roślinami. Oba końce Gumochłona wyglądają tak samo i z obydwu wydobywa się śluz, który wykorzystuje się czasami do zagęszczania eliksirów. Klasyfikacja Ministerstwa Magii ocenia Gumochłony zaledwie na X, czyli stworzenia całkowicie nieszkodliwie. Gumochłony wyróżniają się faktem, że można je przyciągnąć zaklęciem Accio, jako jedne z nielicznych żywych stworzeń. Śluz Gumochłona jest składnikiem wielu eliksirów.

Chochlik kornwalijski
Małe, denerwujące stworzenie o jasnoniebieskiej barwie. Potrafi latać i uwielbia psocić. Wydaje piskliwe, tylko dla podobnych sobie zrozumiałe odgłosy. Wyglądem przypomina Bahankę albo mugolską wróżkę. Chochliki są w stanie podnieść człowieka za uszy, co wskazuje na ich dużą siłę w porównaniu do masy ciała. Mierzą osiem cali (ok. 20 centymetrów). Nie pokryte są żadnym owłosieniem. Mają duże, czarne oczy.

Czerwony kapturek
Karłowate stworzenie, spotykane najczęściej w północnej Europie. Żyje w miejscach, w których została przelana ludzka krew. Z tego powodu najczęściej kopie jamy na dawnych polach bitewnych. Czerwone Kapturki mogą zostać odpędzone przy pomocy prostych zaklęć i uroków. Stanowią jednak poważne niebezpieczeństwo dla samotnych mugoli, którzy po ciemku wyprawią się we wspomniane wcześniej miejsca. Czerwone Kapturki są uzbrojone w pałki i próbują zatłuc nimi swoją ofiarę na śmierć. Są mniej niebezpieczne w czasie godów, kiedy skupiają się bardziej na walkach ze sobą niż na obronie terytorium. Wyglądem upodabniają się do Goblinów. Czerwone kapturki osiągają wysokość ok. 3-4 stóp, charakteryzują je czerwone oczy i długie palce, zakończone bardzo ostrymi paznokciami.

Druzgotek
Demon wodny, spotykany w irlandzkich i brytyjskich jeziorach, lecz obecnie można spotkać go w jeziorach i rzekach na całym świecie. Ma bladozielone ciało, pokryte rogami. Druzgotek ma bardzo długie palce, które zapewniają mu silny uchwyt, a także pozwalają udusić swoją ofiarę, jednakże łatwo jest je złamać. Stworzenie bardzo dobrze i szybko pływa. Głównym składnikiem diety druzgotka są małe ryby i glony, jednak czasami zdarza mu się zapolować nawet na człowieka. Trytony potrafią udomowić demona, natomiast wobec ludzi jest on bardzo agresywnie nastawiony.

Korniczak
Magiczne stworzenie występujące na całym świecie. Żywi się nieczystościami. Zagnieżdża się najczęściej w domach pod deskami podłogowymi, a jego obecność objawia się silnym odorem zgnilizny. Jego wydzielina powoduje butwienie fundamentów domu. Często spotykany jest również w ogródkach. Korniczak wygrzebuje się z ziemi i pluje dookoła jadem lub szlamem. Często wydzielina ta jest składnikiem niektórych magicznych środków czyszczących. Aby się go pozbyć należy użyć zaklęcia czyszczącego.

Kuguchar
Kuguchar wywodzi się z Wielkiej Brytanii, ale obecnie spotyka się go na całym świecie. To małe stworzonko przypomina kota, ma nakrapiane, cętkowane albo łaciate futro, olbrzymie uszy i ogon z pędzelkiem jak u lwa.
Kuguchar jest inteligentny, niezależny i czasem agresywny, ale jeśli spodoba mu się jakaś czarownica lub czarodziej, może być wspaniałym zwierzątkiem domowym. Ma niezwykłą zdolność wykrywania przykrych i podejrzanych osobników, potrafi też doprowadzić do domu swojego właściciela, jeśli ten zabłądzi.
Kuguchary rodzą do ośmiu młodych w jednym miocie i mogą się krzyżować z kotami. Aby zostać właścicielem Kuguchara, trzeba mieć licencję, gdyż (podobnie jak w przypadku Psidwaków i Świergotników) nietypowy wygląd Kuguchara może wzbudzić zainteresowanie mugoli.

Memortek
Malutki magiczny ptaszek zamieszkujący północną Europę i Amerykę. Żywi się owadami. Przez całe życie jest niemy, a dopiero przed śmiercią wydaje odgłosy, które usłyszał w swoim życiu w odwrotnej kolejności.

Psidwak
Pochodzi z południowo−wschodniej Anglii. Jest bardzo podobny do teriera odmiany jack russell, lecz ma on rozwidlony ogon. Najprawdopodobniej został wyhodowany przez czarodziejów, ponieważ jest wobec nich niezwykle lojalny, za to nadzwyczaj źle nastawiony do mugoli. Pochłania wszelakie odpadki i szkodniki, począwszy od gnomów, a kończąc na starych oponach. Na jego posiadanie wymagana jest specjalna licencja, którą uzyskać można w Urzędzie Kontroli na Magicznymi Stworzeniami po przejściu prostego testu. Właściciele Psidwaków, mają prawny obowiązek usuwania im ogonów bezbolesnym zaklęciem rozdzielającym (gdy szczeniaki mają 6–8 tygodni), wtedy ich ogony nie będą zwracać uwagi mugoli.

Pufek
Okrągłe, malutkie stworzenia o kremowo-szarym i mięciutkim futerku. Są niegroźne i lubią być przytulane. Odpowiada im też lekkie podrzucanie. Nie wymaga specjalnej opieki, jest niekłopotliwy, a gdy jest zadowolony, mruczy. Gdy jest głodny, wyciąga swój cieniutki i różowy języczek i pełza po domu szukając jedzenia. Zje prawie wszystko, poczynając od odpadów po pająki. Uwielbia przyklejać swój język do nosa śpiącego czarodzieja i jeść jego smarki. Dlatego dzieci go uwielbiają i chcą go mieć w domu. Jedną z odmian są puszki pigmejskie.

Puszek pigmejski
Miniaturka pufka. Zwierzątko wielkości zaciśniętej pięści, porośnięte różowo-fioletowym futerkiem. Puszki są spotykane na całym świecie, można je nabyć na ulicy Pokątnej. Puszki nie są groźne. Czasami wysuwają swój cienki język i szukają czegoś, co mogłyby zjeść. Cieszą się także wielką popularnością wśród czarodziejów, gdyż jedzą dosłownie wszystko. Ich ulubioną czynnością jest przyklejanie swojego jęzorka do nosa właściciela i jedzenie jego smarków. Są szczególnie lubiane przez dziewczęta.

Szczuroszczet
Stworzenie przypominające szczura spotykane w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie Szczuroszczet posiada narośl przypominającą morską pierścienicę. Szczuroszczet żywi się skorupiakami, nie gardzi jednak i stopami każdego, kto jest na tyle nierozważny, by na niego nadepnąć. Czułki Szczuroszczeta mają właściwości lecznicze i są wykorzystywane jako składnik wielu eliksirów.

Żądlibąk
Żądlibąk jest australijskim owadem. Ma około pół cala długości i jest intensywnie szafirowy. Lata z tak dużą prędkością, że mugole rzadko go zauważają, a nawet czarodziejom spostrzeżenie go sprawia pewne trudności, dopóki nie zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy. Macha nimi tak szybko, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu ciała znajduje
się długie i cienkie żądło. Użądlenie wywołuje najpierw zawroty głowy, a następnie lewitację. Pokolenia młodych australijskich czarownic i czarodziejów starały się łapać Żądlibąki i zmuszać je do żądlenia, aby móc cieszyć się tymi efektami ubocznymi, aczkolwiek zbyt duża ilość użądleń może sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią przez kilka dni, a w przypadku silnej reakcji alergicznej może dojść do stałej lewitacji. Suszone żądła Żądlibąka są składnikiem kilku eliksirów, podobno są też używane do produkcji tak lubianych przez młodych czarodziejów cukierków, musów-świstusów.




Chropianek
Pasożyt, osiągający rozmiary do dwudziestu cali. Wyglądem przypomina kraba z dużymi kłami. Chropianki lubią magię. Często atakują magiczne stworzenia, takie jak Psidwak, czy Lelek Wróżebnik. Chropianki mogą stać się zmorą każdego domu, gdyż obiektem ich żeru często stają się różdżki, z których wygryzają magiczny rdzeń oraz kociołki z zaschniętym eliksirem. Mugole także padają ofiarami chropianków, gdyż atakują one urządzenia elektryczne. To właśnie chropianki są sprawcami awarii wielu mugolskich przedmiotów elektrycznych. Pancerze i kły Chropianki są składnikami wielu eliksirów.

Ghul
Nieszkodliwe, wyjątkowo brzydkie, magiczne stworzenie, cechujące się dużymi, wystającymi zębami. Jego głównym pokarmem są pająki i krety. Ghul zazwyczaj pojękuje i rzuca przedmiotami. W ostateczności może warczeć na czarodzieja. Nie można spodziewać się żadnych niebezpiecznych dla zdrowia i życia zachowań z jego strony. Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami utworzył Brygadę Specjalną, która zajmuje się usuwaniem Ghuli z domów, które mają przejść w posiadanie mugoli. Wielu czarodziejów traktuje Ghule jak zwierzątka domowe.

Kołkogonek
Demon spotykany w rolniczych rejonach Europy, Rosji i Ameryki. Przypomina karłowatą świnię o długich nogach, serdelkowatych ogonach i wąskich, czarnych oczach. Kołkogonek wkrada się do chlewu i ssie zwyczajną maciorę razem z jej prawdziwymi młodymi. Im dłużej będzie przebywał w gospodzie i im większy urośnie, tym dłużej gospodarza będzie dręczyła zła passa. Kołkogonek jest wyjątkowo szybki i trudny do schwytania, ale jeśli zostanie przepędzony za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa lub kota, nigdy już do niego nie powróci. Sekcja Szkodników w Departamencie Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami trzyma specjalnie w tym celu dwanaście ogarów albinosów.

Lunaballa
Niezwykłe nieśmiałe stworzenie, które opuszcza norę tylko na czas pełni księżyca. Ma gładkie blado-szare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery wrzecionowe nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni Lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowany taniec. Podejrzewa się, że jest to rodzaj zalotów. Owe tańce pozostawiają często w zbożu ślady w postaci zawiłych geometrycznych wzorów, które stanowią wielką zagadkę dla mugoli.
Obserwowanie ich tańca jest bardzo fascynującym i opłacalnym zajęciem. Jeśli czarodziej zbierze ich srebrzyste odchody przed wschodem słońca i rozsypie na grządkach z magicznymi ziołami i na rabatach z kwiatami, rośliny urosną bardzo szybko i będą niezwykle silne. Lunaballe spotyka się na całym świecie.

Mucha siatkoskrzydła
Owad, który ma dwa długie wąsy i dwie pary zielonkawych, pożyłkowanych skrzydeł, wydaje przykry zapach. Muchy siatkoskrzydłe są składnikiem wielu eliksirów.

Plumpka
Okrągła, cętkowana ryba, którą można rozpoznać po dwóch długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami. Zamieszkuje głębokie jeziora, w których ryje dno w poszukiwaniu żeru. Jej ulubionym pokarmem są wodne ślimaki. Plumpka nie jest zbyt groźna, ale może skubać stopy i ubranie pływaków. Trytony uważają ją za szkodnika i chętnie się jej pozbywają, zawiązując jej elastyczne odnóża w supeł, wtedy plumpka odpływa i nie może powrócić, zanim się nie rozplącze, co zwykle zabiera jej kilka godzin.

Pogrebin
Pogrebin osiąga najwyżej stopę wzrostu. Ma włochate ciało i gładką, nieproporcjonalnie dużą, szarą głowę. Pogrebiny ciągnie do ludzi, którymi lubią towarzyszyć, kryjąc się w ich cieniu, a kiedy właściciel cienia odwróci się, kulą się, przypominając szary, okrągły kamień. Jeśli pogrebin będzie podążał za człowiekiem przez wiele godzin, jego ofiarę ogarnie uczucie zniechęcenia, po czym pogrąży się w depresji. Jeśli ofiara się zatrzyma, opadnie na kolana i zacznie rozpaczać nad bezsensownością życia, pogrebin rzuci się na nią i będzie starał się ją pożreć. Łatwo jest jednak odeprzeć pogrebina prostymi urokami i zaklęciami otumaniającymi. Również dobrym sposobem jest po prostu kopnięcie go.

Rogate ślimaki
Od mugolskich nie różni ich nic poza tym, że mają rogi. Rogate ślimaki są składnikiem wielu eliksirów.

Szpiczak
Magiczne stworzenie występujące w północnej Europie i Ameryce. Mugole zazwyczaj mylą go z jeżem. Te dwa gatunki są praktycznie identyczne, a jedynym wyjątkiem jest ich zachowanie: jeśli jeżowi wystawi się w ogrodzie jedzenie, chętnie przyjmie poczęstunek, natomiast kiedy jedzenie wystawi się Szpiczakowi, pomyśli, że właściciel domu chce go zwabić w pułapkę i wobec tego zniszczy mu rośliny lub rabaty ogrodowe. Wiele mugolskich dzieci było oskarżonych o wandalizm, podczas gdy winny był Szpiczak.

Toksyczek
Olbrzymi ślimak, który ciągle zmienia kolor, a pełznąc, pozostawia za sobą ścieżkę z niezwykle jadowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, po której przeszedł. Naturalnym środowiskiem toksyczka jest kilka afrykańskich krajów, ale z powodzeniem hodują go czarodzieje z Europy, Azji i obu Ameryk. Jest trzymany jako zwierzątko domowe przez tych, których bawi jego nieustanne zmienianie barwy, a jego jad jest jednym z nielicznych środków zabijający Chorbotki.

Topek
Spotykany jest w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Czasami mylony z chochlikiem. Topki są podobnego wzrostu (od sześciu do ośmiu cali), ale w przeciwieństwie do chochlika topek nie potrafi latać i nie jest tak jaskrawo ubarwiony (Topki mogą mieć maść od ciemnobrązowej po czarną). Ma jednak zbliżone do chochlikowego błazeńskie poczucie humoru. Lubi tereny wilgotne i bagniste, często można go spotkać nad brzegami rzek, gdzie uprzyjemnia sobie czas, podstawiając nogę lub popychając niczego nie spodziewających się przechodniów. Topek żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z tą różnicą, że Topki nie przędą kokonów. Młode wykluwają się w pełni uformowane, mają około cala wzrostu.

Wozak
Magiczne zwierzę. Wozaka spotyka się w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Ameryce Północnej. Przypomina przerośniętą fretkę, ale w przeciwieństwie do niej potrafi mówić. Nie da się jednak prowadzić prawdziwej rozmowy z wozakiem, ponieważ ten ogranicza się do krótkich (i zazwyczaj obraźliwych) zdań, które wypowiada prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią, gdzie polują na gnomy, żywią się również kretami, szczurami i myszami polnymi.

Żabert
Żabert jest stworzeniem nadrzewnym. Z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Pochodzi z południowych stanów Ameryki, ale w tej chwili występuje już na całym świecie. Żabert jest bezwłosy, a jego gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Między palcami górnych i dolnych kończyn ma błony pławne. Ręce i nogi żaberta są długie i giętkie, co pozwala mu poruszać się pośród gałęzi ze zwinnością orangutana. Z głowy wyrastają mu krótkie rogi,
a jego szerokie usta sprawiają wrażenie, jakby cały czas się uśmiechał, ukazując przy tym ostre jak brzytwa zęby. Żabert żywi się głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Najbardziej charakterystyczną cechą Żaberta jest duży bąbel pośrodku czoła, który przybiera szkarłatną barwę i zaczyna błyskać, gdy zwierzę wyczuje niebezpieczeństwo. W przeszłości amerykańscy czarodzieje trzymali Żaberty w ogródkach, aby ostrzegały ich przed zbliżającymi się mugolami, ale Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów wprowadziła kary, które w dużym stopniu ukróciły ten proceder. W nocy widok drzewa pełnego błyskających światełek Żabertów, chociaż bardzo efektowny, wzbudzał zdziwienie zbyt wielu mugoli, którzy dopytywali się swoich sąsiadów, dlaczego w czerwcu zapalają na drzewkach bożonarodzeniowe lampki.

Bahanka
Niewielkie stworzenie występujące w północnej Europie i Ameryce. Bahanki preferują chłodniejsze klimaty. Często bywają mylone z Elfami, chociaż stanowią oddzielny gatunek. Spowodowane jest to tym, że zarówno Elf, jak i Bahanka, wyglądem przypominają małego człowieczka, jednak ciało tej drugiej pokryte jest szarym futrem i grubymi, czarnymi włosami. Bahanki mają dwie pary rąk i nóg. Posiadają skrzydła, które są podobne do skrzydeł żuka oraz dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów. Uważane są za pasożyty. Zagnieżdżają się m.in. w zasłonach. Bahanki wydają charakterystyczne brzęczenie. Ugryzienie Bahanki nie jest groźne dla zdrowia, choć powoduje zaczerwienienie skóry i uciążliwe swędzenie lub szczypanie.


Błotoryj
Magiczne stworzenie występujące na terenach podmokłych w Europie i obu Amerykach. Gdy pozostaje w bezruchu, wyglądem przypomina kłodę. Posiada płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Jego głównym pożywieniem są małe ssaki, ale zdarza się, że atakuje nogi pieszych, którzy przechodzą przez bagno. Do największych przysmaków Błotoryja, należą Mandragory. Często zdarza się, że hodowcy Mandragor wyrywając nać, znajdują na jej końcu resztki tego, co kiedyś było płaczącą bulwą, a stało się łupem Błotoryja.


Nieśmiałek
Niewielkie stworzenie pilnujące drzew, sprawiające wrażenie, jakby się składało tylko z kory, gałązek i pary brązowych oczek. Jest to kamuflaż w naturalnych środowisku nieśmiałków - koron drzew. Stworzonko mierzy zaledwie osiem cali. Nieśmiałki są najczęściej spotykane w zachodniej Anglii, południowych Niemczech i niektórych lasach Skandynawii. Stworzonka mieszkają w koronach drzewa i pełnią rolę jego swoistego opiekuna. Najczęściej są to drzewa, z których wytwarza się różdżki np. drzewo Wiggen.
Są pokojowo nastawione i nieśmiałe, czemu zawdzięczają nazwę. Jednak gdy ktoś zaatakuje drzewo, stają się bardzo agresywne. Mają długie palce, których zwykle używają do wydłubywania z kory korników, którymi się żywią. Nie gardzą także jajeczkami Elfów. W przypadku konieczności obrony, Nieśmiałki używają palców i zębów do wydłubywania oczu. Jeżeli czarodziej chce pobrać liście z danego drzewa, zamieszkanego przez nieśmiałka właśnie jajeczka Elfów i korniki będą produktami, które nieśmiałka udobruchają.

Niuchacz
Czarne, puchate stworzenie z długim ryjkiem. Gobliny wykorzystują Niuchacze w poszukiwaniach ukrytych skarbów, z powodu ich zamiłowania do wszystkiego, co się świeci. Trzymanie zwierząt w domu jednak nie jest wskazane, ponieważ Niuchacze zdemolują prawdopodobnie cały majątek właściciela. Niuchacze mieszkają naturalnie w Wielkiej Brytanii, w norach wydrążonych nawet do sześciu metrów pod ziemią - przypominają krety. W jednym miocie rodzi się od sześciu do ośmiu młodych Niuchaczy.

Trzminorek
Szary, włochaty owad latający, który wytwarza syrop wywołujący melancholię. Substancja ta jest używana jako antidotum na histerię spowodowaną spożyciem liści raptuśnika. Zdarza się, że trzminorek zagnieżdża się w ulach, ze zgubnym dla miodu skutkiem. Gnieździ się w ciemnych, zacisznych miejscach, takich jak dziuple drzew i jaskinie. Żywi się głównie pokrzywami. Występuje w północnej Europie.




Akromantula
Akromantula jest gigantycznym ośmiookim pająkiem, który może się posługiwać ludzką mową. Pochodzi z Borneo, gdzie zamieszkuje gęstą dżunglę. Cechami szczególnymi Akromantuli są grube czarne włosy pokrywające cale ciało, rozstaw nóg, który może osiągać nawet piętnaście stóp, szczypce, które wydają charakterystyczny klekot, kiedy Akromantula jest podekscytowana lub zła, i trująca wydzielina. Akromantula jest mięsożerna i woli duże ofiary. Tka na ziemi kopulaste pajęczyny. Samica jest większa od samca, za jednym razem może złożyć do stu jaj. Jaja są miękkie i białe, wielkości piłki plażowej. Młode wykluwają się po sześciu, ośmiu tygodniach. Jaja Akromantuli zostały zaliczone przez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami do towarów niewymienialnych klasy A, co oznacza
bardzo wysokie kary za ich import albo sprzedaż.
Przypuszcza się, że zwierzę to zostało wyhodowane przez czarodziejów; możliwe, że pierwotnie miało być przeznaczone do pilnowania domostw albo skarbów, jak zwykle bywa w przypadku potworów stworzonych za pomocą magii. Mimo inteligencji zbliżonej do ludzkiej, Akromantuli nie da się jednak tresować. Jest bardzo niebezpieczna zarówno dla czarodziejów, jak i dla mugoli. Plotki na temat tego, że Akromantule założyły w Szkocji kolonię, nie zostały potwierdzone.

Centaur
Centaur ma głowę, tors i ręce człowieka, połączone z tułowiem i nogami konia. Może występować we wszystkich spotykanych u koni maściach. Jako stworzenie inteligentne i zdolne do ludzkiej mowy, nie powinno być zaliczane do zwierząt; stało się tak na własne życzenie centaurów, które Ministerstwo Magii musiało uszanować. Centaury zamieszkują lasy. Przypuszcza się, że pochodzą z Grecji, chociaż obecnie kolonie centaurów można spotkać w wielu miejscach w Europie. We wszystkich krajach, w których występują centaury, czarodziejscy specjaliści wydzielili tereny, na których nie są one niepokojone przez mugoli; co prawda centaurom opieka czarodziejów nie jest zbyt potrzebna, ponieważ mają własne sposoby ukrywania się przed ludźmi. Życie centaurów jest dla nas tajemnicą. Ogólnie rzecz biorąc, są równie nieufne w stosunku do czarodziejów, jak i do mugoli, i wygląda na to, że nie widzą między nimi specjalnej różnicy. Żyją w stadach, których wielkość waha się od dziesięciu do pięćdziesięciu osobników. Uważa się, że są biegłe w magicznym leczeniu, wróżeniu, łucznictwie i astronomii. Centaurowi przydzielono klasyfikację XXXX nie dlatego, że jest bardzo niebezpieczny, ale dlatego, że powinno się go traktować z wyjątkowym szacunkiem. To samo dotyczy Trytonów i Jednorożców.

Hipogryf
Hipogryf ma mniej więcej takie same rozmiary co koń. Posiada głowę, przednie kończyny i skrzydła orła oraz tylne kończyny i zad konia. Dziób hipogryfa zwykle jest barwy stalowoszarej, zaś oczy - pomarańczowej. Dzięki swoim potężnym, dobrze umięśnionym skrzydłom Hipogryfy potrafią latać z dość dużą prędkością. Sierść i pióra stwora mogą mieć różne odcienie: ciemnoszare, różowawe, kasztanowe, kruczoczarne, jak i brązowe.
Hipogryf jest drapieżnikiem i padlinożercą, żywi się małymi ssakami i gryzoniami, rzadziej rybami lub ptakami. Jednym z jego ulubionych pokarmów są fretki. Hipogryfy bardzo łatwo obrazić. Wystarczy jedna mała wzmianka, aby ściągnąć na siebie jego gniew. Jeśli nie okażemy wobec niego oznak wrogości, nie jest groźny. Aby go „ułaskawić” należy się przed nim ukłonić. Nie wolno wtedy mrugać ani wykonywać gwałtownych ruchów, przynajmniej dopóki stworzenie nie nabierze do nas zaufania. Jeżeli odwzajemni ukłon, można do niego podejść, pogłaskać, a nawet go dosiąść.

Ognisty krab
Nazwa jest myląca, ponieważ to stworzenie z wyglądu przypomina żółwia. Na Fidżi, która jest jego ojczyzną, część wybrzeża została zamieniona w rezerwat krabów, w celu ich ochrony nie tylko przed mugolami, których mogłyby skusić ich cenne, usiane diamentami skorupy, ale również przed pozbawionymi skrupułów czarodziejami, którzy wykorzystują te skorupy jako wysoko cenione kociołki. Poza tym krab ma własny mechanizm obrony: atakowany, wystrzeliwuje z tylnego końca płomienie. Ogniste kraby eksportuje się jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest na nie specjalna licencja.

Popiełek
Popiełek powstaje, kiedy magiczny ogień zbyt długo pali się bez dozoru. Cienki bladoszary wąż o roziskrzonych czerwonych oczach wyłania się spomiędzy żarzących się węgli nie pilnowanego ognia i odpełza w mroki domostwa, pozostawiając za sobą dróżkę z popiołu.
Popiełek żyje tylko godzinę i przez ten czas wyszukuje sobie ciemne i zaciszne miejsce, aby złożyć w nim jaja, po czym rozpada się w proch. Jaja Popiełka są olśniewająco czerwone i wydzielają bardzo silne ciepło. Jeśli jaja nie zostaną szybko odnalezione i zamrożone odpowiednim zaklęciem, mogą doprowadzić do pożaru. Czarodziej, który zauważy, że po jego domu pełza jeden lub więcej Popiełków, powinien natychmiast je wytropić i odnaleźć ich gniazda. Zamrożone jaja są bardzo cennym składnikiem napojów miłosnych, jak i innych eliksirów, a także, zjedzone w całości, skutecznym lekiem na malarię. Popiełki występują na całym świecie.



Aetonan
Skrzydlate konie, podobne do Abraksanów. Różnią się jednak od nich kasztanowym umaszczeniem. Aetonany są także dużo łagodniejsze od Abraksanów, choć i tak trzeba wiedzieć, jak się z nimi obchodzić.

Elf
Małe, ozdobne istoty o bardzo niskiej inteligencji, używane głównie w celach dekoracyjnych. Elfy wyglądem przypominają małego człowieczka. Mogą osiągnąć do pięciu cali (12,7 cm) wzrostu, potrafią latać, co umożliwiają im skrzydła (przezroczyste lub tęczowe). Występują głównie w lasach i na polanach. Elfy posiadają słabą moc magiczną, której używają do obrony przed takimi drapieżnikami, jak Lelek Wróżebnik. Mają kłótliwy charakter, ale są bardzo próżne, więc łatwo dają się namówić do odgrywania roli dekoracji. Elfy nie potrafią mówić, ale mogą komunikować się ze sobą za pomocą brzęczenia. Elfie skrzydła wykorzystywane są jako składnik wielu eliksirów.

Erkling
Stwór bardzo podobny do Elfa. Występuje w Schwarzwaldzie w Niemczech. Ma trzy stopy wzrostu, więc jest większy nawet od gnoma ogrodowego. Wydaje z siebie piskliwy chichot, którym próbuje odciągnąć dzieci od opiekunów, aby je następnie zjeść. Dzieci to nie jedyne pożywienie Erklingów. Zjadają one również małe leśne kręgowce. Stworzenia te nie są odporne na zaklęcia, więc w przypadku zagrożenia można rzucić jakiekolwiek zaklęcie, które może nam pomóc w pozbyciu się Erklinga.

Hipokampus
Stworzenie pochodzące z Grecji, ma głowę i pierś konia, a ogon i zad olbrzymiej ryby. Chociaż gatunek ten zazwyczaj spotyka się w Morzu Śródziemnym, w 1949 roku przepiękny niebieski deresz został schwytany przez trytony u wybrzeży Szkocji, a następnie przez nie udomowiony. Hipokampus składa duże jaja o półprzezroczystych skorupkach, przez które można zobaczyć uśpione kijanki.

Kudłoń
Strażnik koni spotykany w Anglii (Dorset) i na południu Irlandii. Kudłoń jest kudłaty, głowę porasta mu długa zmierzwiona czupryna, ma też wyjątkowo duży nos. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o dwóch palcach. Dorosłe Kudłonie osiągają dwie stopy wzrostu i żywią się trawą. Kudłoń jest nieśmiały.
Można go znaleźć w stajni, zwiniętego w słomie, albo ukrywającego się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom i zawsze się przed nimi chowa.

Langustnik Ladaco
tworzenie lądowe spotykane głównie na skalistych wybrzeżach Europy.
Chociaż jest nadzwyczajnie podobny do homara, pod żadnym pozorem nie powinno się go zjadać, ponieważ spożycie jego mięsa powoduje wysoką gorączkę i nieprzyjemne, zielone zabarwienie twarzy. Langustnik ladaco osiąga długość dwunastu cali i jest jasnoszary w ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale nie pogardzi też większą zdobyczą. Ukąszenie langustnika wywołuje nietypowy efekt uboczny, polegający na tym, że przez tydzień po ugryzieniu ofiara ma wyjątkowego pecha. Jeśli ugryzł cię langustnik, nie zakładaj się i nie spekuluj, ponieważ sprawy na pewno nie potoczą się po twojej myśli.

Lelek Wróżebnik
Magiczny ptak, przypominający wyglądem małego, chudego sępa. Posiada zielono-czarne pióra, które nie nadają się do pisania (odpychają atrament). Osobniki te żywią się elfami i dużymi owadami. Ojczyzną Lelka Wróżebnika są wyspy brytyjskie. Obecnie spotyka się go na terenie całej Północnej Europy. Gniazda o kształcie łez Lelki zakładają na ciernistych krzewach - głównie na jeżynach. Wylatują z nich tylko podczas silnego deszczu. Podczas ładnej pogody nie ruszają się poza nie.
Lelek Wróżebnik wydaje charakterystyczne niskie, drgające dźwięki. Według dawnych wierzeń usłyszenie ich wróżyło śmierć. Przez ten fakt, czarodzieje omijali szerokim łukiem jego gniazda. Podobno niejeden mag, gdy tylko usłyszał krzyk lelka, dostał ataku serca. Obecnie "wróżenie" tego ptaka przyjęło inną formę. Gulliver Pokeby udowodnił, że wcale nie zabija, tylko wywołują deszcz. Lelek stał się przez to popularnym domowym ulubieńcem, choć jest dość uciążliwy w zimie − jęczy non stop w nocy.

Troll
Budzące grozę stworzenie, o wzroście dochodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Trolle znane są z ogromnej siły i równie ogromnej głupoty. Bywają brutalne i nieobliczalne. Można je znaleźć w Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz innych częściach w północnej Europie. Porozumiewają się między sobą chrząkaniem, pomrukami, oraz wskazywaniem palcem, czyli językiem trollańskim.
Są trzy rasy trolli: górskie, leśne i rzeczne. Górski to największy i najniebezpieczniejszy przedstawiciel gatunku, jest łysy i ma bladoszarą skórę. Troll leśny ma bladozieloną skórę, a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami zielonej lub brązowej barwy. Troll rzeczny ma krótkie rogi i może być kudłaty.
Trolle żywią się surowym mięsem, i nie wybrzydzają; jedzą zarówno zwierzęta jak i ludzi. Czasami można spotkać górskie trolle jeżdżące na Garborogu. Częściej jednak można ich zobaczyć poranionych przez te zwierzęta. Najmądrzejsze z trolli stają się ochroniarzami czarodziejów.

Wąż morski
Magiczne stworzenie  występujące w Atlantyku, Oceanie Spokojnym i Morzu Śródziemnym. Chociaż wyglądają groźnie, nie są znane z przypadków morderstw ludzi, jeśli nie liczyć histerycznych opowieści mugoli o okrutnym zachowaniu tych zwierząt. Osiągają sto stóp długości, mają końską głowę i ciało węża, którego pętle wystają ponad wodę.

Wsiąkiewka
Srebrno−zielona jaszczurka, osiągającą do dziesięciu cali długości, spotykana w całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Może kurczyć się kiedy chce i w związku z tym nigdy nie została zauważona przez mugoli. Skóra Wsiąkiewki jest wysoko ceniona przez Czarodziejów. Wytwarza się z niej sakiewki i portfele, gdyż ten łuskowaty materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obcego, jak reaguje sama jaszczurka; dlatego złodziejom tak trudno znaleźć sakiewki ze skóry Wsiąkiewki.

Ciamarnica
Magiczne stworzenie, które występuje na dnie Morza Północnego. Jest to bardzo proste stworzenie. Jej ciało o długości około dziesięciu cali, czyli dwudziestu pięciu centymetrów jest wyposażone w otwór gębowy i woreczek z zabójczym jadem. Jad ten jest używany do obrony przed drapieżnikami. Trytony wyłapują Ciamarnice i używają tych stworzeń jako broni.

Salamandra
Salamandra jest małą ogniolubną jaszczurką, która żywi się płomieniami. Zwykle jest kryształowo biała, ale zmienia kolor na niebieski lub szkarłatny w zależności od temperatury ognia, w którym przebywa. Salamandry mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tak długo, jak długo pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma silne właściwości lecznicze i wzmacniające.

Skorpena
Drapieżna ryba morska, bardzo groźna dla ludzi. Jest to duże zwierzę: osiąga od 30 centymetrów do nawet metra długości przy około 3 kilogramach masy ciała. Skorpenę charakteryzuje także długowieczność, ryby te żyją nawet sto lat.

Wodnik Kappa
Istota podobna do pokrytych rybią łuską małp, posiadająca długie płetwiaste łapy służące do pływania i duszenia swoich ofiar. Na głowie Kappy posiadają lejki wypełnione wodą, której utrata powoduje pozbawienie ich mocy. Istnieją dwa sprawdzone sposoby obrony przed Kappami: sprawić, by się ukłoniła (np. kłaniając się jej) co spowoduje wylanie wody z lejka lub rzucić jej ogórek z wyrytym na nim naszym imieniem.




Garboróg
Duże, szaro − fioletowe zwierzę z garbem na grzbiecie i dwoma ostrymi rogami. Występuje w górzystych regionach Europy. Garborogi są bardzo agresywne. Czasami można spotkać górskiego Trolla jadącego wierzchem na Garborogu, ale jeszcze częściej widuje się trolle pokryte ranami i bliznami po ataku tego zwierzęcia. Sproszkowane rogi Garboroga są składnikiem wielu eliksirów. Zaś jedwab ze skóry Garboroga posiada silne właściwości ochronne.

Pikujące licho
Duże skrzydlate magiczne stworzenie o zielono-niebieskim upierzeniu. Wygląda jak krzyżówka gada i wyjątkowo dużego motyla. Gdy nie lata, Pikujące licho kurczy się i zwija w zielony kolczasty kokon. Zwierzę może być dość niebezpieczne, ponieważ może żywić się mózgami ludzi (które „wysysa”), ale także potrafi odbić przynajmniej niektóre zaklęcia przelatując przez ich tor. Wydziela również jad, który odpowiednio rozcieńczony, może być użyty, aby usunąć złe wspomnienia.

Reem
Bardzo rzadki, olbrzymi wół o złotej sierści. Spotykany jest na dzikich terenach Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu. Gdy czarodziej wypije jego krew staje się niezwykle silny. Jest to jednak substancja bardzo trudna w zdobyciu, dlatego też rzadko można ją kupić na wolnym rynku.

Tryton
Człowiek z rybim ogonem zamiast nóg (mugole znają je jako syreny). Posiadają zielonkawą skórę i włosy tego samego koloru. Tak, jak u ludzi, występują u nich drobne różnice w wyglądzie. Bronią trytonów jest Ciamarnica. Trytony żyją oczywiście pod wodą. Obecnie występują na całym świecie. Ich ojczyzną są głębiny Morza Śródziemnego. Można je spotkać również w jeziorze znajdującym się obok Hogwartu. rytony budują pod wodą skomplikowane konstrukcje, służące za domy. Czasem hodują w swoich podwodnych "ogródkach" Druzgotki, służące im za domowe zwierzątka. Pomiędzy naszą społecznością a ich nie ma wielkich różnic. Żyją podobnie jak my i są bardzo dobrze zorganizowane. Stworzenia te posiadają bardzo dziwną mowę. Pod wodą posługują się normalnym, odpowiednim dla nich językiem. Nad wodą z kolei mówią językiem trytońskim.



Dwurożec
Niebezpieczne, podobne do krowy stworzenie z dwoma rogami. Rogi zrzuca raz na rok, są one zbierane przez czarodziejów ze względu na magiczne zdolności. Rogi te stanowią składnik wielu eliksirów.

Granian
Magiczna rasa skrzydlatych koni o szarym umaszczeniu, pochodzące ze Skandynawii. Graniany nie są tak agresywne jak Abraksany, jednak ich hodowla lub ujeżdżanie jest cięższe niż w przypadku Aetonanów, jako że Graniany są bardziej płochliwe.

Jeżanka
Ryba pokryta długimi kolcami żyjąca w Oceanie Atlantyckim. Mówi się, że pierwsza ławica jeżanek została stworzona przez czarodziejów na początku XIX wieku, w zemście na mugolskich rybakach, którzy obrazili grupę czarodziejów−żeglarzy. Od tamtej pory w tym miejscu oceanu rybacy znajdują porwane przez jeżanki puste sieci. Kolce Jeżanki są także wykorzystywane jako składnik w warzeniu eliksirów.

Ramora
Srebrne ryby, żyjące w Oceanie Indyjskim. Posiadają silne magiczne moce, potrafią zakotwiczyć statki, są ochroniarzami żeglarzy. Wysoko cenione przez Międzynarodową Konfederacją Czarodziejów. Ustanowiono dla ich bezpieczeństwa wiele praw.

Tebo
Guziec popielatego koloru, spotykany w Kongo, Demokratycznej Republice Konga, a także w Zairze. Może stawać się niewidzialny, co sprawia, że bardzo trudno przed nim uciec albo go złapać. Jest nadzwyczaj niebezpieczny. Skóra Tebo jest wysoko cenionym surowcem na ochraniacze i ubrania.

Testral
Bardzo rzadkie, magiczne stworzenie przypominające skórzastego konia ze skrzydłami jak u nietoperza. Podobno Testrale przynoszą nieszczęście, a każdego, kto je zobaczy, czekają najróżniejsze okropne wypadki. Przesąd ten wywodzi się z tego, że mogą je zobaczyć tylko ci, którzy widzieli czyjąś śmierć i zyskali emocjonalne zrozumienie tego, co ona oznacza. Zawsze są niewidzialne dla tych osób, które nie widziały czyjejś śmierci oraz dla tych, którzy widzieli, ale jej nie zrozumieli. Przesąd jest jednak złudny − pod mroczną otoczką Testrale skrywają życzliwą i delikatną naturę, jednak mogą ugryźć, gdy się je obrazi. Testrale są bardzo chude. Czarna, lśniąca skóra oblepia szkielety tak, że widać niemal każdą kość. Ich oczy są puste, białe i pozbawione źrenic. Stworzenia te posiadają długą czarną grzywę i ogon oraz smoczy łeb. Mają również olbrzymie, czarne, błoniaste skrzydła, które w przeciwieństwie do Abraksanów nie mają żadnych piór. Żywią się mięsem martwych zwierząt.

Trzygłowy pies
Magiczne stworzenie, które różni się od zwyczajnego psa tym, że ma trzy głowy. Trzygłowy pies jest olbrzymi i bardzo groźny. Jego słabością jest muzyka − jeżeli zagra się mu coś lub zaśpiewa, ten natychmiast usypia.

Świergotnik
Świergotnik jest afrykańskim ptakiem o wyjątkowo jaskrawym upierzeniu; spotyka się osobniki pomarańczowe, różowe, cytrynowozielone i żółte. Świergotniki są od dawna dostarczycielami luksusowych piór, składają też przepięknie nakrapiane jaja. Śpiew Świergotnika, choć z początku miły uchu, po pewnym czasie doprowadza słuchacza do szaleństwa i dlatego na sprzedawane Świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające, które należy co miesiąc odnawiać. Posiadacze Świergotników muszą mieć licencję, ponieważ ptaki te wymagają specjalnej opieki.

Widłowąż
Widłowąż pochodzi z Burkina Faso, małego kraju afrykańskiego. Ten trójgłowy wąż osiąga zazwyczaj długość sześciu do siedmiu stóp. Ponieważ Widłowąż jest pomarańczowego koloru w czarne pasy, bardzo łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło pewien obszar leśny wyłącznie do dyspozycji Widłowęży i te tereny są od tej pory nienanoszalne.
Chociaż Widłowąż nie jest zbyt agresywnym zwierzęciem, był swego czas ulubioną maskotką czarnoksiężników, z pewnością ze względu na jego imponujący i budzący respekt wygląd. Dzięki zapiskom wężoustych, którzy hodowali Widłowęże, znamy ich przedziwne zwyczaje. Z zapisków wynika, że każda głowa Widłowęża ma inne zadanie. Lewa (patrząc od strony czarodzieja stojącego naprzeciw węża) zajmuje się planowaniem, decyduje, dokąd Widłowąż
pójdzie i co będzie robił. Środkowa jest marzycielem (Widłowęże potrafią leżeć nieruchomo przez kilka dni, zatopione w pięknych wizjach i marzeniach). Prawa głowa jest sędzią i ocenia pomysły lewej i środkowej głowy, wyrażając to nieprzerwanym, denerwującym syczeniem. Kły prawej głowy są niezwykle jadowite.
Widłowąż rzadko dożywa podeszłego wieku, ponieważ jego głowy mają zwyczaj atakowania się nawzajem. Bardzo często spotyka się Widłowęże bez prawej głowy, podczas gdy dwie pozostałe są splątane.
Widłowąż składa jaja otworem gębowym i jest to jedyne znane zwierzę magiczne, które zachowuje się w ten sposób. Jaja te są niezwykle cenne, ponieważ używa się ich do
sporządzania eliksirów poprawiających sprawność umysłową.

Wielka kałamarnica
Gigantyczny głowonóg z kilkoma czerwonymi mackami. Wielka Kałamarnica może osiągać bardzo duże rozmiary. Prawdopodobnie posiada magiczne moce. Wielkie kałamarnice są znane mugolom, chociaż pozostają dla nich owiane tajemnicą.

Zwodnik
Demon występujący na bagnach. Jego klasyfikacja nie jest znana. Ma jedną nogę. Jest wiotki, niewielki i zwiewny, a jego ciało wygląda jakby było z dymu. Przy dłoni ma lampkę, która swoim światłem zwabia wędrowców na trzęsawiska, gdzie Zwodnik atakuje swoje ofiary.

Abraksan
Magiczna rasa skrzydlatych koni. Abraksany mają jasną skórę, czerwony oczy, białą grzywę i niebieskie pióra. Są także dużo większe od normalnych koni. Niestety Abraksany to dość nieufne zwierzęta, zaś w obliczu zagrożenia stają się bardzo agresywne.

Buchorożec
Duże i silne zwierzę występujące w Afryce. Osiąga masę jednej tony. Z dużej odległości bywa mylony z nosorożcem. Jego gruba skóra potrafi odbić większość zaklęć i uroków. Na nosie ma gruby róg, w którym znajduje się niebezpieczny, wybuchowy płyn. Róg ten potrafi przebić nawet metal. Buchorożec nie atakuje, jeśli nie jest prowokowany, ale gdy zacznie szarżować, rezultaty bywają straszne.

Dirikrak
Ptak o pulchnym wyglądzie i dużym dziobie. Jest nielotem. Naturalnie żyje na wyspie Mauritius. Jego sposób uciekania przed zagrożeniem przypomina feniksa: Dirikrak znika wśród kłębowiska piór i pojawia się w zupełnie innym miejscu.
Mugole także znają Dirikraka, ale pod nazwą dodo. Uważają, że ptak wyginął w drugiej połowie XVII wieku, z powodu częstych polowań i nieprzystosowania się do zmiennych warunków środowiska. Nie mają jednak pojęcia o tym, że Dirikrak potrafi znikać, stąd ich błędne przypuszczenia. Dzięki temu mugole uświadomili sobie, że nadmierne polowanie na zwierzęta jest niebezpieczne dla środowiska, a Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów uznała, że lepiej nie informować ich o tym, że Dirikrak nie jest gatunkiem wymarłym.

Gryf
Magiczne stworzenie, które pochodzi z Grecji. Ma głowę i przednie łapy olbrzymiego orła, a ciało i tylne łapy lwa. Podobnie jak Sfinksy, Gryfy są wynajmowane przez czarodziejów do pilnowania skarbów. Chociaż Gryfy mają bardzo gwałtowny charakter, znane są przypadki obłaskawiania ich przez czarodziejów. Gryfy żywią się surowym mięsem.

Kelpia
Brytyjski i irlandzki demon wodny może przybierać rożne kształty, ale najczęściej ukazuje się pod postacią konia z wiechą sitowia zamiast grzywy. Kiedy zwabi na swój grzbiet niczego nieświadomego nieszczęśnika, nurkuje z nim na dno rzeki lub jeziora, gdzie zjada go pozwalając, by wnętrzności wypłynęły na powierzchnię. Aby pokonać Kelpię, należy nałożyć jej za pomocą zaklęcia wędzidło, co sprawi, że stanie się uległa i niegroźna. Największa Kelpia na świecie zamieszkuje jezioro Loch Ness w Szkocji. Najchętniej przybiera postać węża morskiego. Obserwatorzy z Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów odkryli, że nie mają do czynienia z prawdziwym wężem morskim, kiedy na widok grupy mugolskich badaczy wąż zamienił się w wydrę, a po ich odpłynięciu powrócił do swego pierwotnego kształtu.

Sfinks
Stworzenie posiadające ludzką głowę i ciało lwa. Od ponad tysiąca lat bywa wykorzystywany przez czarownice i czarodziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek. Sfinks jest bardzo inteligentny i uwielbia zagadki oraz rebusy. Jest niebezpieczny tylko wtedy, gdy coś zagraża temu, czego pilnuje. Warto dodać, że stworzenie zna ludzką mowę i wykorzystuje ją do swoich łamigłówek.

Smok
Smoki są ogromnymi stworzeniami, osiągającymi do ponad dwudziestu metrów długości.
Ciało pokryte jest łuskami i przypomina ciało węża - długi, stanowiący nawet połowę długości ciała ogon, dość chudy, wąski tułów i długa szyja, zakończona niewielką głową. Smoki mają jedną lub dwie pary nóg i olbrzymie, błoniaste skrzydła. Łapy zaopatrzone są w długie, ostre szpony, zdolne chwycić z niezwykłą zręcznością pożywienie lub duży przedmiot. Głowa smoka jest trójkątna i często chroniona przez twarde, duże rogi. Szczęka wyposażona jest w ogromne i bardzo ostre kły. Oczy są nieduże i przypominają kocie, ze względu na wąską źrenicę.
Smoki z natury są drapieżnikami, pochłaniającymi ogromne ilości pożywienia, jednak zdarzają się przypadki, kiedy to smok, nie mając co jeść, zadowala się roślinami takimi jak liście drzew czy leśne owoce. Swoją ofiarę smoki namierzają bystrym wzrokiem lub dobrym węchem, czasem też wyłapują ją doskonałym słuchem. Zwykle są to stworzenia latające, a także leśne. Smok potrafi czaić się w zaroślach i skradać się na swoją ofiarę. Jego padają ptaki, duże ssaki i gady, rzadziej ryby. Smoki są dobrymi, choć trudnymi do oswojenia wierzchowcami. Latają szybko i mają dobrą koordynację w czasie lotu. Nie są jednak zbyt towarzyskie względem ludzi.  Smoki charakteryzują się także zdolnością ziania ogniem.
Smoki powszechnie uważane są za przerażające i budzące podziw. Można je znaleźć na całym świecie, często można znaleźć do nich odniesienia w Azji i średniowiecznym folklorze europejskim. Ministerstwo Magii klasyfikuje je jako XXXXX, znany morderca czarodziejów/nie nadaje się do udomowienia ani tresury. Mimo że są niebezpieczne, są ludzie przeszkoleni do pracy z nimi, tzw. smokolodzy.
Smocza skóra, krew i wątroba mają niezwykle silne właściwości magiczne. Skóra smoka jest zaś wykorzystywana przy produkcji rękawic, które skutecznie chronią przed toksycznymi i żrącymi substancjami. Włókna ze smoczych serc znajdują z kolei zastosowanie przy wyrobie różdżek. Jajo smoka należy do niewymienialnych klasy A, co oznacza, że zakazuje się handlowania smoczymi jajami.
Istnieje 12 smoczych ras, ale zdarza się, że inne rasy krzyżują się między sobą. Prowadzi to do powstania nietypowych mieszańców. Poniżej znajdują się rasy smoków czystej krwi:
• Czarny Hebrydzki
• Długopysk Portugalski
• Długoróg Rumuński
• Kolczasty Norweski
• Krótkopyski Szwedzki
• Ogniomiot Chiński
• Ogniomiot Kataloński
• Opalooki Antypodzki
• Rogogon Węgierski
• Spiżobrzuch Ukraiński
• Zielony Pospolity Walijski
• Żmijoząb Peruwiański

Śmierciotula
Znana również jako żywy całun, Śmierciotula jest na szczęście rzadko spotykanym stworzeniem, występującym jedynie w tropikalnym klimacie. Przypomina czarną pelerynę grubości około pół cala (jest grubsza, jeśli ostatnio zabiła i spożyła ofiarę), która w nocy sunie po ziemi. Patronus jest jedynym znanym czarem, który może powstrzymać Śmierciotulę.

Wilkołak
Wilkołaki mają wysoko rozwinięte kończyny, którymi powalają przeciwnika, krótką sierść i długi pysk wyposażony w ostre jak brzytwa zęby, którymi gryzą swoje ofiary. Rzadko zdarza się, żeby wilkołaki zabijały. Przez miesiąc wilkołak jest w ludzkiej postaci, nie różni się niczym od innych ludzi, lecz przy pełni zmienia się w podobne do wilka stworzenie stojące na dwóch tylnych kończynach nie przypominające niczym człowieka.

Yeti
Pochodzi z Tybetu. Podejrzewa się, że jest spokrewniony z trollem, ale jeszcze nikomu nie udało się do niego zbliżyć na tyle, aby przeprowadzić odpowiednie obserwacje, które by to potwierdziły. Osiąga piętnaście stóp wzrostu i cały jest porośnięty śnieżnobiałym włosem. Yeti pożera wszystko, co stanie mu na drodze, ale ponieważ boi się ognia, może być odparty przez wprawnych czarodziejów.

Znikacz
Złoty Znikacz jest niezwykle rzadkim ptakiem chronionym. Ten okrąglutki, o bardzo długim, wąskim dziobie i błyszczących, przypominających kamienie szlachetne oczach ptak potrafi niezwykle szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek z niespotykaną szybkością i zręcznością zmienia kierunek lotu.
Pióra i oczy złotego Znikacza są tak wysoko cenione, że swego czasu groziło mu wyginięcie z powodu polowań. Niebezpieczeństwo zauważono w porę i gatunek został otoczony ochroną, której najważniejszym krokiem było zastąpienie w quidditchu złotego Znikacza złotym zniczem. Kolonie Znikaczy istnieją na całym świecie.

Żmijoptak
Żmijoptak spotykany jest na Dalekim Wschodzie i w Indiach. Jest upierzonym i uskrzydlonym dwunogim stworzeniem o wężowatym ciele, które może osiągnąć piętnaście stóp długości. Żywi się głównie szczurami i ptakami, ale zdarza się, że porywa małpy. Żmijoptak jest agresywny wobec wszystkich, którzy się do niego zbliżą, szczególnie, kiedy broni swoich jaj, których skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra.

Bazyliszek
Bazyliszek jest ogromnym, osiągającym do kilkudziesięciu metrów długości, wężem. Jego skórę pokrywają gadzie  łuski o brudnej, szmaragdowozielonej barwie. Bazyliszek ma trójkątną głowę oraz jasne, żółtozielone oczy. Jego szczęki rozwierają się szeroko, są wyposażone w długie i gęsto umieszczone, ostre zęby, które pozwalają bez problemu złapać ofiarę (Bazylizek jest drapieżnikiem). Brzuch węża jest nieco jaśniejszy niż grzbiet. Bazyliszek posiada też narośl na głowie, przypominającą koronę, skąd pochodzi jego przydomek - „Król Węży”. Samce bazyliszków, mają dodatkowo charakterystyczny, szkarłatny grzebień na grzbiecie, pokryty u samej góry czerwonymi piórkami. Szkielet Bazyliszka posiada inną czaszkę niż wąż. Wyglądem przypomina bardziej czaszkę dinozaura, choć masywna i dość lekką jak na swój rozmiar.
Jad Bazyliszka jest bardzo silną trucizną, wykorzystywaną w wielu eliksirach magicznych lub samoistnie. Ponadto Bazyliszek zabija spojrzeniem. Jeśli ofiara spojrzy w jego oczy, ale nie bezpośrednio, zostanie z kolei spetryfikowana.
Czarodzieje mogą nauczyć się walczyć z tym stworem, a nawet go hodować, ale oswoić potrafią go tylko osoby wężouste (i to też nie zawsze im się udaje).
Koszt nauki: 200 PN

Chimera
Potwór o głowie lwa, tułowiu kozy i ogonie węża. Chimera jest bardzo krwiożercza i niebezpieczna, zaś jej jaja należą do towarów niewymienialnych klasy A.
Koszt nauki: 100 PN

Demimoz
Magiczne stworzenie występujące na Dalekim Wschodzie. Wyglądem przypomina szympansa o dużych, czarnych oczach. Całe ciało Demimoza pokryte jest delikatnymi, srebrzystymi włoskami. Bardzo trudno jest go spotkać, gdyż w obliczu zagrożenia potrafi stać się niewidzialny. Jest roślinożerny. Z włosów Demimozów przędzie się peleryny-niewidki. Jednak z powodu jego nietypowego mechanizmu obronnego, potrafią go wytropić tylko specjalnie przeszkoleni czarodzieje.
Koszt nauki: 80 PN

Feniks
Wspaniały szkarłatny ptak ze złotym ogonem o ogromnej magicznej mocy. Jego piór używa się jako rdzeni różdżek, a jego pieśń określana jest jako nieziemska  i budząca dreszcze. Feniks zakłada gniazda na szczytach gór. Może żyć wiecznie, ponieważ kiedy jest już w podeszłym wieku, staje w płomieniach, a następnie odradza się z popiołów jako pisklę. Feniksy to niezwykle łagodne, ale i przeklęcie nieufne stworzenia. Są bardzo związane ze swoimi właścicielami, choć trzeba się mocno natrudzić, aby zyskać ich zaufanie. Feniksy potrafią znikać i pojawiać się w dowolnym miejscu (także w Hogwarcie), a ich pieśń umacnia odwagę osób o czystym sercu i zasiewa strach w sercach nieczystych. Ponadto łzy feniksa mają silne właściwości lecznicze, potrafią uleczyć wiele ciężkich ran oraz są antidotum na jad bazyliszka. Feniksy potrafią też przenosić ogromne ciężary. Feniksy naturalnie żyją w Chinach, Egipcie i Indiach, choć hodowane są we wszystkich częściach świata.
Koszt nauki: 90 PN

Jednorożec
Młode jednorożce mają złotą sierść. Robią się srebrne, gdy mają dwa lata, a całkiem białe - w wieku siedmiu lat. Róg wyrasta, gdy mają cztery lata. Dorosłe jednorożce mają złote kopyta, długie, smukłe nogi oraz perłowo-białą grzywę i bujny ogon. Są wielkości konia arabskiego. Podobnie jak Patronus rozsiewają wokoło księżycową poświatę. Lubią ciemne, gęste magiczne lasy - Zakazany Las jest dla nich idealny. Krew jednorożca jest gęsta, świetlista i ma błękitno-srebrny kolor. Róg jest srebrny, długi i ciemny. Wyrasta poniżej czoła. Rogi jednorożców są bardzo cenione. Włosy, sierść i rogi jednorożców wykorzystuje się do wyrobu różdżek. Dysponują one ogromną, magiczną mocą. Rogi Jednorożca są częstym składnikiem eliksirów. Krew Jednorożca ma ogromne właściwości lecznicze, ale jej sprzedaż jest przez Ministerstwo Magii ograniczona właściwie tylko do największych magicznych szpitali. Podobno niektórzy czarnoksiężnicy handlują nią jednak na Śmiertelnym Nokturnie.
Koszt nauki: 80 PN

Kwintoped
Bardzo niebezpieczne zwierzę mięsożerne, które wyjątkowo rozsmakowało się w ludziach. Jego nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda jest zakończona zdeformowaną stopą, porośnięta jest grubą, czerwonobrązową sierścią. Kwintopedy występują jedynie na Wyspie Posępnej, która leży w najdalej wysuniętym na północ punkcie w Szkocji. Dlatego też Wyspa Posępna jest terenem nienanoszalnym (nie ma jej na mapach).
Koszt nauki: 80 PN

Mantykora
Jest to potwór o głowie człowieka, ciele lwa, skrzydłach smoka oraz ogonie skorpiona z żądłem. Jest równie niebezpieczna (a może i bardziej) jak chimera i równie rzadka. Podobno cicho nuci, delektując się swoją ofiarą. Skóra Mantykory odbija większość zaklęć, a ukłucie jej żądłem powoduje natychmiastową śmierć. Mantykora zdolna jest do rozmowy ludzkim głosem, ale podobnie jak Akromantula nie potrafi powstrzymać swoich bestialskich zachowań.
Koszt nauki: 90 PN

Nundu
Uważany za jedno z najgroźniejszych stworzeń na świecie, wschodnioafrykański lampart. Jest gigantyczny; ma brązowo-szare umaszczenie. Mimo swoich rozmiarów potrafi poruszać się bezszelestnie. Swoim oddechem sprowadza zarazę, co w efekcie może uśmiercić wielu ludzi. Nigdy nie został pokonany przez grupę liczącą mniej niż 100 czarodziejów.
Koszt nauki: 100 PN